Przyjaźń-84 (ros. Дружба-84) – cykl międzynarodowych zawodów sportowych zorganizowanych w 1984 r. przez kraje socjalistyczne jako alternatywa dla igrzysk olimpijskich rozgrywanych w Los Angeles w USA. ZSRR zbojkotował igrzyska w ramach retorsji za bojkot igrzysk olimpijskich w Moskwie w 1980 r. W ślad za ZSRR poszły inne kraje socjalistyczne, choć decyzja ta została narzucona niektórym narodowym komitetom olimpijskim. Jako powód organizacji zawodów „Przyjaźń-84” podawano umożliwienie:
zaprezentowania umiejętności i formy na zakończenie 4-letniego cyklu olimpijskiego sportowcom, którzy nie mogli uczestniczyć w IO 1984[1].
Zawody rozgrywane były w dziewięciu państwach bloku wschodniego. Termin rozgrywania zawodów wybrano tak, by nie kolidowały ze zmaganiami olimpijczyków. Tym samym umożliwiono start również reprezentantom krajów, które nie bojkotowały igrzysk w Los Angeles. Ogółem w zawodach udział wzięło 2300 sportowców z 50 państw. Mottem zawodów było hasło: „Sport, przyjaźń, pokój” (ros. Спорт, дружба, мир). Ceremonia otwarcia odbyła się na stadionie Łużniki w Moskwie, podobnie jak to miało miejsce podczas Igrzysk w 1980. Znicz zapalił dwukrotny mistrz olimpijski w biegu na 400 metrów Wiktor Markin. Pochodnia została zapalona od wiecznego ognia płonącego dla ofiar II wojny światowej znajdującego się na Kremlu.
Zawody były rozgrywane w następujących krajach:
ZSRR: Moskwa – lekkoatletyka mężczyzn, koszykówka, hokej na trawie mężczyzn, wioślarstwo, strzelectwo, pływanie, kolarstwo torowe; Tallinn – żeglarstwo
Bułgaria: gimnastyka artystyczna, akrobatyka sportowa, podnoszenie ciężarów, zapasy w stylu wolnym, siatkówka kobiet
Czechosłowacja: gimnastyka sportowa, łucznictwo, lekkoatletyka kobiet, piłka ręczna kobiet
Korea Północna: tenis stołowy
Kuba: boks, siatkówka mężczyzn, piłka wodna
Mongolia: sambo[2]
NRD: kolarstwo szosowe, piłka ręczna mężczyzn
Polska: jeździectwo, judo, tenis, hokej na trawie kobiet, pięciobój nowoczesny
Węgry: skoki do wody, szermierka, zapasy w stylu klasycznym
Poziom zawodów „Przyjaźń-84” był wysoki, a wyniki uzyskiwane w niektórych konkurencjach były lepsze niż te w Los Angeles. Przykładowo w 28 spośród 41 konkurencji lekkoatletycznych uzyskano lepsze wyniki (na przykład Marlies Göhr w biegu na 100 metrów czy Uwe Hohn w rzucie oszczepem). Podczas zawodów „Przyjaźń-84” sportowcy pobili łącznie 48 rekordów świata (z tego 22 sportowcy radzieccy) w kolarstwie, lekkoatletyce, pływaniu i podnoszeniu ciężarów.
Polscy zawodnicy odnieśli zwycięstwa w judo, jeździectwie, lekkoatletyce (Bogusław Mamiński, Ryszard Ostrowski) i szermierce (drużyna szpadzistów). W 2006 pojawiła się propozycja przyznania polskim medalistom zawodów „Przyjaźń-84” takich samych uprawnień jak medalistom olimpijskim[3]. 19 lutego 2007 prezydent Lech Kaczyński podpisał ustawę przyznającą te uprawnienia[4].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz