BIAŁORUŚ .

Emisja 03.10.2009 r. bloku "600 lat ochrony dzikiej przyrody w Puszczy Białowieskiej".
Projektanci: Suzko Oksana i Iwan Lukin.
Znaczki 40 x 28 mm, rozmiar bloku 142,2 x 59,5 mm. Nakład bloku 20 000 szt.
Na początku XV wieku w Puszczy Białowieskiej istniał królewski dwór myśliwski a sama puszcza była miejscem łowów Władysława Jagiełły. Dwa z tych polowań zostały opisane w „Kronikach Sławnego Królestwa Polskiego” Jana Długosza. Pierwsze z nich miało miejsce w grudniu 1409 roku, kiedy to król przybył do Białowieży z Brześcia gdzie uczestniczył w naradzie wojennej z wielkim księciem Witoldem, podkanclerzem koronnym Mikołajem Trąbą i chanem tatarskiej Złotej Ordy Tochtamyszem. Celem ośmiodniowych łowów było zdobycie zapasów żywności na potrzeby planowanej wojny z Zakonem Krzyżackim.
Polowanie i osiedlanie się w puszczy było zabronione dla miejscowej ludności, a możliwość korzystania z jej zasobów takich jak np. drewno opałowe czy owoce runa leśnego była ograniczona i odpłatna. Dla szlachty i duchowieństwa korzystanie z dóbr puszczy, np. barci, siana z polan, drewna, wymagało zdobycia specjalnego przywileju zwanego prawem wchodów. Od XV wieku istniała specjalna służba leśna zwana osoką strzegąca lasów i kontrolująca wchody.
W 1977 r. UNESCO uznaje Białowieski Park Narodowy za jeden ze światowych Rezerwatów Biosfery. Dwa lata później w 1979 r. UNESCO wpisuje BPN na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości.