Litwa Środkowa, 1920-1922 r.
Język urzędowy polski.
Język używany polski, jidysz, litewski, rosyjski, białoruski.
Uroczystość przyłączenia Wileńszczyzny do Polski w 1922 roku. Litwa Środkowa – niezależny formalnie organizm państwowy ze stolicą w Wilnie, którego powstanie ogłoszono 12 października 1920 roku. Powołana do życia przez Polaków jako sposób na oderwanie od Litwy terenów przekazanych jej 27 sierpnia przez bolszewików w zamian za życzliwą neutralność w toczącej się wtedy wojnie polsko-bolszewickiej.
Litwa Środkowa powstała po zaaranżowanym przez Józefa Piłsudskiego buncie 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej złożonej z Polaków pochodzących z Wileńszczyzny, pod dowództwem generała Lucjana Żeligowskiego, który zajął te tereny. Wilno i okolice zajęto 9 października 1920. Doprowadzono w ten sposób do zerwania zawartej 7 października 1920 w Suwałkach polsko-litewskiej umowy wojskowej o demarkacji, która wytyczała tymczasową granicę polsko-litewską (była ona wyznaczona tylko do miejscowości Bastuny).
Termin Litwa Środkowa był przejawem planów federalistycznych Józefa Piłsudskiego. Wraz z Litwą Wschodnią (Białorusią) i Litwą Zachodnią (gubernią kowieńską) Wileńszczyzna miała tworzyć pozostające w unii z Polską, a składające się z trzech kantonów narodowościowych państwo litewskie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz